Altı kardeşin en küçüğüydü Sevim... Hem yaşça, hem boyca... Geçirdiği rahatsızlık sonrasında boyu çok uzamamıştı... Ama ailenin her zaman neşe kaynağıydı... Fatih'te kendilerine ait 5 katlı bir apartmanda oturuyorlardı... Babasını kaybettiği için 1.kattaki dairelerinde annesiyle oturuyordu... diğer üç katta ise ağabeyleri vardı. Ablaları aynı apartmanda değildi ama yakınlardı. Tam 16 yeğeni vardı. Onlarla oynayıp, gülerek, bazen kavga ederek, bazen terbiye ederek geçirdi yıllarını... Küserdi, kırılırdı bazen çocuk gibi, ama gönlünü almak çok kolaydı. Bazen küçük bir çikolata, bazen yanağına kondurulan bir öpücükle yine güller açardı yüzünde...
Onu tanıdığımda 55 yaşlarındaydı, eşimin küçük halası... Yıllar içinde bir ağabeyini ve iki ablasını yitirmişti... Sonra annesini kaybetti. Dışarı çıkmaktan pek hoşlanmazdı, annesini kaybettikten sonra da iyice eve kapadı kendisini. Yeğenler teker teker evlendi.... Yeni gelinler, damatlar ekleniyordu aileye ve yeni torunlar... Onlara baktıkça gözlerinin içi parlıyordu Sevim Hala'nın. Etrafında onu koruyan, gözeten, besleyen yaprakları vardı ama yalnız bir çiçekti Sevim Hala...
Bir araya gelinen aile toplantılarında Sevim Hala'nın yeğenlerine yaptığı tatlı şakalar anlatılır ve o güzel günler yad edilirdi... En sevdiği şaka ise yeğenlerinin veya çocukların eteğine, ceketine hissettirmeden mandal takmaktı... Cekete takılan mandalla okula gidenler,evden giden misafirin eteğinden sarkan mandal, bahçeye oynamaya giderken kazağınızdan sarkan mandal... Artık hissettirmeden nereye takabilirse... Anlatıldıkça gözlerimizden yaşlar gelene kadar gülerdik.
İşte bu güzel insan iki gün önce 72 yaşında, bütün sevenlerini gözleri yaşlı bıraktı... O güzel, yumuşacık kalbine yenik düştü Sevim Hala...
Dün Fatih Camii'nden uğurladık onu son yolculuğuna... Yeğenleri, torunları herkes oradaydı...
Tabutunun üzerindeki örtüsünün ucunda kimsenin bir anlam veremediği küçük tahta bir mandal vardı...
O mandal, yeğenlerinin, torunlarının sevgilerini ve dualarını ekledi yanına, Nur içinde yat SEVİM HALA...
